Patronat nad Laboratorium

Drodzy i Drogie!

Prowadzenie bloga o eksperymentach erpegowych to bardzo fajna sprawa. Bardzo lubię dzielić się swoimi poszukiwaniami i przemyśleniami, a z drugiej strony Wasze komentarze – tu i na Polterze – pokazują mi, że inni coś wynoszą z tego, czym się dzielę.

Mam wrażenie, że to, co robię, jest dla wielu z Was interesujące, a przy tym obawiam się, że będę musiał zwolnić tempo za jakiś czas, gdy upomną się o mnie inne moje obowiązki. Dlatego postanowiłem założyć stronę swojej działalności blogowej na Patronite – serwisie pozwalającym wspierać finansowo wszelkiego rodzaju twórców. Jeśli uważacie, że moja działalność blogowa jest warta wsparcia możecie zadeklarować tam przesyłanie mi co miesiąc niewielkiej sumy pieniędzy.

Nie sprawia to, że cokolwiek, co robię staje się płatne. Dalej będę prowadził bloga, publikując wpisy tu i na Polterze, udostępniając wszystkie z nich wszystkim i niczego w zamian nie żądając. Proszę o wsparcie na Patronite, bo nie jestem pewien, czy będę w stanie regularnie prowadzić czysto hobbystycznego bloga, gdy upomną się o mnie inne obowiązki i chcę mieć czas na dalsze eksperymenty, ale nie zamierzam w żaden sposób ograniczać dostępu do tego, co tworzę.

Jednocześnie nie jest to zbiórka czysto charytatywna. Osoby, które mnie wesprą zostaną wymienione jako patroni na blogu i w moich tekstach erpegowych, a ci oferujący nieco wyższe kwoty będą mogli liczyć też na pomoc w ich własnej twórczości erpegowej lub zaproponować mi tematykę kolejnych wpisów. I znowu – nie zmienia to nic w bazowej działalności bloga, wszystkie wpisy będą dostępne dla wszystkich.

Stronę Laboratorium Fabularnego na Patronite można znaleźć tutajtutaj. Będę Wam bardzo wdzięczny zarówno za objęcie bloga patronatem, jak i za pokazanie tej akcji swoim znajomym erpegowcom – kto wie, może któreś wśród nich zainteresuje się moim blogowaniem albo nawet uzna je za warte wsparcia?

A już niedługo wpis o jednostrzale na dwóch graczy i jedną postać, nad którym teraz pracuję. Do napisania!

 

Laboratorium Fabularne

Drodzy i Drogie!

Jak nietrudno zauważyć, blog został przechrzczony – zamiast Planami i Plotkami jest obecnie Laboratorium Fabularnym. Wynika to z tego, że niedawno zorientowałem się, że dawna nazwa już nie pasuje do tego miejsca. Gdy ją wymyślałem mój blog miał być niewiele więcej, niż tablicą ogłoszeń – zbiorem linków do tekstów, które wydaję i do konwentów, na których się udzielam. Od tego czasu rozrósł się on w blog z prawdziwego zdarzenia, gdzie regularnie piszę o swoich doświadczeniach, pomysłach i przemyśleniach. Niedawno uznałem, że to pisanie jest dla mnie na tyle ważne, by blog zasługiwał na nową nazwę.

Laboratorium Fabularne dalej będzie tym, czym Plany i Plotki były w ostatnim czasie – miejscem, gdzie dzielę się swoimi erpegowymi doświadczeniami, zwłaszcza tymi bardziej nietypowymi i nowatorskimi. Będę pisał tu o sesjach, które prowadzę lub w które gram oraz o moich projektach erpegowych, za każdym razem starając się jak najciekawiej i najbardziej uważnie opisać to, co się w nich dzieje i wyjaśnić, dlaczego udają się tak, jak się udają. Czasami będę też informował o wydaniu moich tekstów oraz o tym, co robię na konwentach i innych imprezach lub recenzował cudze systemy, przygody i dodatki.

Wydaje się, że blog dobrze przeżył zmianę adresu i przekierowanie, wszystkie linki wiodące do starego planplot.wordpress.com i jego podstron powinny przekierowywać się na nowy adres. Poza adresem wordpressowym Laboratorium Fabularne można znaleźć też pod labfab.me. gdyby jednak jakieś linki nie działały, zgłoście mi to proszę w komentarzach lub prywatnie.

Do przeczytania, do napisania!

 

 

Weekend prelekcji

Obraz ze strony konwentu.

Drodzy i Drogie!

Najbliższy weekend upłynie mi pod znakiem prelekcji i wystąpień. W sobotę wygłaszam referat na katowickiej konferencji naukowej Światy poza światem: miasta, których nie ma, zaś w niedzielę przyjeżdżam do Warszawy i na chwilę wpadam na konwent Bazyliszek z dwiema prelekcjami. Jako, że oba wydarzenia są darmowe, serdecznie zapraszam do odwiedzenia ich i posłuchania zarówno mnie, jak i innych prelegentów. Zacznę od Bazyliszka, który prawdopodobnie zainteresuje więcej spośród Was.

 

Regret-Binder

Drodzy i Drogie!

Los mi ostatnio sprzyja. Od kilku dni chciałem napisać Wam o Regret-Binder, moim autorskim dodatku do Pathfindera zawierającym pomysły na przygody związane z wyrzutami sumienia i żalem za przeszłość. Dziś wydawnictwo, które go opublikowało – Avalon Game Company – ogłosiło wyprzedaż urodzinową i mój tekst można kupić za dolara, ponad dwa razy taniej, niż normalnie. Nadarza się więc świetna okazja, by o nim opowiedzieć. Zależy mi na tym, by więcej osób usłyszało o tym tekście, bo włożyłem w niego dużo wysiłku i pomysłów ale niedługo po jego skończeniu miałem kilka ciężkich przejść  – jak na złość, mimo całej pasji dla niego, gdy się ukazał nie miałem czasu ani sił ogłosić tej publikacji.

 

Dzień, w którym zatonęła Urda

Drogie i Drodzy!

Spotkała mnie jedna z najmilszych rzeczy, jakie mogą przydarzyć się projektantowi gier – zostałem wydany! Od wczoraj w RPGsklepie kupić można moją wolsungową kampanię Dzień, w którym zatonęła Urda. Wersja PDF jest dostępna od ręki, papierową można zamówić w przedsprzedaży.

Urda to dla mnie ważny scenariusz, nauczyłem się dzięki niemu naprawdę sporo o erpegach. Fajne RPG trafiły zresztą idealnie z tą premierą, bo przecież kilka dni temu sam pisałem o tym, co wyniosłem z projektowania i prowadzenia tej przygody we wpisie o odcinkach specjalnych.

Oczywiście widziałem już plik, jest świetnie złożony i bardzo estetyczny. Zawsze chciałem pisać teksty do Wolsunga między innymi dlatego, że tak dobrze wyglądają, i faktycznie widzieć swoje teksty wydane w tej linii to coś, co bardzo mnie cieszy.

Będę naprawdę zaszczycony, jeśli kupicie i poprowadzicie Dzień, w którym zatonęła Urda oraz jeszcze bardziej wdzięczny, jeśli przekażecie mi informację zwrotne o tym, jak Wam się ta kampania podoba. Miłej lektury i miłej gry!

 

 

Quentin!

Tuż po ogłoszeniu werdyktu…

Drodzy i Drogie, Panie i Panowie, nerdy i geeki!

Udało się i to lepiej, niż mógłbym sobie wyobrazić! Mój Złodziej Czasu zdobył tegorocznego Quetina, a jedyne w tej edycji wyróżnienie powędrowało do drugiej z moich prac – Smoczego Dziecięcia.

Wiem, że frekwencja w tym roku nie dopisała, ale i tak pozwalam sobie bardzo się cieszyć z tych nagród – było nie było nawet przy pięciu pracach szanse na to, że dwie konkretne zajmą dwa pierwsze miejsca nie są aż tak wysokie. Ale dużo ważniejsze od tego, czy te nagrody są dużym sukcesem w skali Quentina czy nie jest dla mnie to, że traktuję je trochę jak zwieńczenie pewnego etapu życia, „nagrodę za całokształt”. O Złodzieju Czasu pisałem już, że zawarłem w nim ogrom pomysłów i doświadczeń z moich sesji z ostatnich kilku lat, a z kolei Smocze Dziecię (o którym napiszę niedługo) to kolejny trop w moich poszukiwaniach dziwnych pomysłów z pogranicza indie i klasyki. Nie bez znaczenia jest także i to, że steampunk oraz fantasy to dwie konwencje, z którymi miałem w życiu najwięcej do czynienia. Samo spisanie tych dwóch prac dało mi ogrom satysfakcji, a zobaczenie, że zostały docenione jeszcze ten ogrom powiększyło.

Dziękuję bardzo wszystkim, którzy pomogli mi w stworzeniu tych scenariuszy! Pozwolę sobie powtórzyć podziękowania ze Złodzieja:

Specjalne podziękowania dla Krokodyla za najlepsze streszczenie Złodzieja Czasu, jakie mogłem sobie wyobrazić!

Serdecznie dziękuję wszystkim testerom kampanii: Piotrowi Cieśli, Karolinie Gali, Markowi Jurko, Paulinie Kasprowicz, Michałowi Kurzakowi, Agnieszce Nowickiej, Joannie Ostrowskiej, Piotrkowi Olesikowi, Gerardowi Paziowi oraz Michałowi Werderowi. Dziękuję  także osobom, które konsultowały ze mną scenariusz: Pawłowi „Aesandillowi” Bogdaszewskiemu, Wiktorowi „WekT” Gruszczyńskiemu oraz  Witoldowi „Squidowi” Krawczykowi.

Smocze Dziecię było bardziej samotniczym projektem, ale dziękuję bardzo wszystkim, dzięki którym pomysł na niego mógł się narodzić – wiele z tych osób brało udział także w testach Złodzieja, ale obok nich bardzo pomogli mi także Mateusz Skręcik i Staszek Krawczyk.

Nie zapominajmy też, że cały Quentin nie mógłby się odbyć bez jego Kapituły. Panie i Panowie, dziękuję Wam bardzo za przygotowanie konkursu i poświęcenie czasu na przeczytanie i ocenienie wszystkich prac. Organizatorom Coperniconu należą się z kolei podziękowania za ugoszczenie gali rozstrzygnięcia konkursu i zasponsorowanie nagród.

Poza tym praktycznie każdy, z którym grałem lub rozmawiałem o erpegach w ciągu ostatnich dziesięciu lat miał lub mógł mieć jakiś wpływ na to, że udało mi się wymyślić i spisać te przygody. Jest Was zbyt wielu, bym był w stanie Was wyliczyć, ale wiedzcie wszyscy, że jestem Wam naprawdę bardzo wdzięczny!

Mam w głowie ogrom dalszych planów erpegowych i już niedługo tu o nich napiszę. Na pewno będę pisał i publikował dużo, a poza tym poznawał nowe systemy, eksperymentował na wszelkie możliwe sposoby i opowiadał o tym na konwentach. Planuję poczynić kilka bardziej konkretnych zapowiedzi, potrzebuję jednak jeszcze trochę czasu, by się nad nimi zastanowić.

A tymczasem dziękuję wszystkim raz jeszcze!

 

Plany, plotki i pomysły

Szanowni i Szanowne, geeki i nerdy!

Nazywam się Marek Golonka, w fandomie wielu zna mnie jako Planetourista. Po przerwie wracam do aktywnego zajmowania się erpegami oraz częstszego bywania na konwentach i uznałem, że przyda mi się blog – miejsce, w którym będę mógł pisać o swoich projektach, przemyśleniach i planach. Nie obiecuję jakiejkolwiek regularności, bo boję się, że nie spełniłbym tej obietnicy. Po prostu…

• Gdy będę się udzielał na jakimś konwencie napiszę tu o punktach programu, które organizuję.
• Gdy ktoś będzie wydawał grę czy dodatek, do których przyłożyłem rękę, pozwolę sobie to obwieścić.
• Gdy najdzie mnie ochota, napiszę tu coś o grach, graniu w nie, projektowaniu ich czy rozmaitych innych przejawach życia fandomowego i geekowskiego.

A dopóki nic z tego nie nastąpi Plany i plotki są głównie moją grografią – bazą linków do rzeczy, które zdarzyło mi się w życiu stworzyć i uważam za na tyle niezłe, by się do owego stworzenia przyznawać. Gdyby ktoś chciał spojrzeć na ową bazę i może skorzystać z niej, byłbym zaszczycony!