Torment uczy: Bezimienny

Drodzy i Drogie!

Chwaliłem się ostatnio, że znowu gram w Planescape: Torment, teraz mogę się pochwalić także, że je przeszedłem. A przechodziwszy je naprawdę widziałem, jak dawno i jak mocno ta gra odcisnęła się na tym, jak widzę gry fabularne – nie tylko komputerowe – i czego od nich oczekuję. Podczas grania było sporo chwil, kiedy jakiś pomysł mnie urzekł i wydał się wprost stworzony do przeniesienia na sesję albo przeciwnie: był świetny, ale trudno było mi wymyślić, jak przełożyć go na język stołowych erpegów. Dziś chcę podzielić się z Wami kilkoma takimi inspiracjami. Trudno uniknąć spoilerów w tego typu tekście, więc postaram się przekazać je tak bezboleśnie, jak tylko się da: zacznę każdy pomysł od opisu fragmentu fabuły, do którego się odnosi, ale na tyle ogólnego, by nie zepsuć całej zabawy z odkrywania go, a potem przejdę do moich pomysłów i reinterpretacji.

Pierwotnie planowałem zawrzeć wszystkie pomysły w jednym tekście, ale okazało się, że nie potrafię pisać o Tormencie zwięźle. Dziś piszę więc tylko o inspiracjach, które można wyciągnąć z głównego bohatera, inne sprawy zostawiając na kolejny wpis.

 

Eksperymenty i inspiracje

Drogie i Drodzy!

Ostatnimi czasy nieco mniej udzielałem się w fandomie. Po wygraniu Quentina i kilku zmianach życiowych potrzebowałem czasu na to, by przemyśleć, co dalej chcę w nim robić i poeksperymentować erpegowo w węższym kręgu znajomych. Ten okres namysłu bynajmniej się u mnie nie skończył i nie chcę robić tu wielu zapowiedzi tego, co planuję publikować ani o czym mówić na konwentach, ale chcę podzielić się z Wami najciekawszymi z wrażeń z ostatnich tygodni. To oczywiście wpis osobisty i nie pretendujący do żadnych mądrości – po prostu kilka rzeczy, co do których zależy mi, by móc o nich opowiedzieć i podziękować jeszcze raz ludziom, bez których by się nie stały.